Woensdag

Vandaag staat er een uitstap op het programma. Vessa, onze buschauffeur, rijdt ons naar Punkaharju, zowat 70 km ten oosten van Sulkava. Punkaharju – what’s in a name – is wereldberoemd om z’n harju’s, een soort van natuurlijke dammen die een reeks eilanden in het Saimameer verbinden. Deze dammen zijn duizenden jaren oud en rijzen tot 25 meter boven het water uit. Ze zijn zo smal dat er vaak alleen maar plaats is voor de weg.

Hier bezoeken we Lusto, het nationale bosmuseum, een architecturaal houten pareltje midden in de natuur. Het woord ‘lusto’ betekent jaarring en vormt de rode draad doorheen de verschillende tentoonstellingen: van bosrooi in de middeleeuwen tot de meest moderne verwerkingstechnieken; van fauna en flora tot indrukwekkende blokhutten en van lawaaierige paarden tot een indrukwekkende stille ruimte.

De lunch wordt geserveerd in een sanatoriumachtig internaat op een klein eilandje in Punkaharju. We worden er verwelkomd door de trotse, in traditionele kleren gehulde directrice. Terwijl onze magen knorren, geeft ze een omstandige geschiedenis van de school en tracht ze ons te overhalen om bij haar een jaartje Fins te komen studeren. Het eten is ronduit heerlijk.

Na de middag bezoeken we Olavinlinna, de burcht die het uithangbord vormt van Savonlinna. De stad heeft eeuwenlang op de grens gelegen tussen Zweden en Rusland en is dan ook even lang de inzet geweest van een bittere strijd tussen deze twee staten. We zien de koningszaal, de mooie kapel, de klokkentoren en de vrouwenkamer. Bij een stralend zonnetje verlaten we de burcht, maar we zijn het water nog niet over of we worden verrast door een stevige sneeuwstorm. Niet echt het weer om de rest van de stad te verkennen, dus de meesten zoeken een rustig plaatsje op om bij een koffie wat te bekomen. Tegen vijf uur zijn we dan terug in Sulkava.